کتاب میدان ایتالیا اثر آنتونیو تابوکی ترجمه سروش حبیبی
داستانی مردمی بود که در سه زمان سحر گاه همان شب بود كه شايع شد كه پنجره ها كوچ كرده اند , بیان میکردنند كه اولين پنجره هايي كه پرواز کردنند، مال خانه كشيشي بود . اين پنجره ها بر فراز ميدان پرواز مي كردند تا برادران خود را دعوت كنند تا گرد آيند. چنجره هاي دهكده يك يك خود را از ديواره ها واكندند و به دعوت پيشوايان خود، در پروازي مرتعش متحد شدند. بعد به اشاره رهبران خود دست جمعي در آسمان بي كران، رو به جانب غرب پيش رفتند و لنگه هاشان را به ضربي آرام، چنان كه گفتي بال به هم زنان ، مثل غازهاي وحشي مهاجر به صورت صفي شكسته آغاز كردند . باد كه مي وزيد صفيري از دل آنها بيرون مي كشيد كه به آواز پرندگان مي مانست. به زودي از آنها جز خط باريكي باقي نماند كه درآسمان دريا ناپديد شد. خانه ها با كاسه هاي چشم خالي مانده شان پرچم تسليم بر افراشتند. ( از متن كتاب)