کتاب طاق نصرت اثر اریش ماریا رمارک ترجمه پرویز شهدی
در این کتاب داستان ژان به هيچ چيز فكر نكن، سوال هم نكن. چراغهاي كوچه و هزاران تابلو تبليغاتي درخشان را مي بيني؟ ما در قرني رو به زوال مي كنيم، حال آنكه نبض زندگي در رگهاي شهر مي تپد. همه چيز از ما گرفته شده است، و جز قلب هامان چيزي برايمان باقي نمانده. من توي ماه گم شده بودم، و به طرف تو برگشتم چون تو زندگي هستي. چيز ديگري نپرس. گيسوانت هزاران پرسش در خود نهفته دارد. ما شب را پيش رو داريم، چند ساعت... ابديت را تا موقعي كه صبح بيايد شيشه هاي پنجره ما را بلرزاند... اصل اين است كه آدمها به يكديگر عشق بورزند. دل انگيزترين و در عين حال معمولي ترين چيزهاي اين دنيا، آن چيزي است كه من، وقتي كه شب همچون بوته اي غرق در گل ناگهان فرود آمده و باد از رايحه توت فرنگي عجين شده، احساس كرده ام. بدون عشق، آدم مرده اي است كه به مرخصي آمده، كاغذي با چند تاريخ و يك اسم. همان بهتر كه آدم مرده بماند!...