کتاب دلیران شوش نوشته شاپور آرین نژاد
شرح جنگها و فتوحات خشايارشا: برگي از تاريخ ايران باستان خَشايارشا پسر داريوش بزرگ و آتوسا دختر كوروش بزرگ بود. خشايارشا چهارمين پادشاه هخامنشي بود. معناي اين نام مي‌تواند « كسي كه در ميان شاهان پهلوان است» باشد. خشايارشا در سن سي و چهار سالگي به پادشاهي رسيد. بعد از جلوس اولين كارش آن شد كه شورشي را كه در مصر برپا شده بود فرونشاند و در اين كار نيز شدت عمل بي‌سابقه‌اي نشان داد. چنانكه هرودوت مي‌گويد مصر ناچار شد، يوغ سنگين‌تري را برگردن گيرد و خشايارشا برادر كوچك خويش هخامنش را در آنجا ساتراپ كرد و فرصت پيدا كرد تا به حل مسئله بابل بپردازد. بابل نيز درين ايام چند دفعه كساني سر به طغيان برداشته بودند و يكبار حتي زوپير ساتراپ پير و فاتح معروف بابل را نيز كشته بودند. خشايارشا، در بابل نيز در دفع شورش خشونت و قساوت سخت نشان داد، حتي مي‌گويند بعد از تسخير مجدد بابل هم معبد مردوك مورد اهانت و بيحرمتي گرديد و هم شهر به غارت رفت. خشايارشا از شورش بابل بقدري آزرده شده‌بود كه از آن پس عنوان شاه بابل را از القاب خود حذف كرد و خود را فقط شاه پارسي‌ها و مادي‌ها خواند.