کتاب در قند هندوانه اثر ریچارد براتیگان ترجمه مهدی نوید
همین امروز صبح در را زدند . از شیوه ي در زدنش مي شد بفهمم كه چه كسي ست ، و از پل كه رد مي شد صدايش را شنيده بودم . از روي تنها تخته يي رد شد كه سر و صدا مي كرد . هميشه از روي آن رد مي شد . هيچ وقت نتوانسته ام از اين قضيه سر دربياورم . خيلي فكر كرده ام كه چرا هميشه از روي همان تخته رد مي شود ، چه طور هيچ وقت اشتباه نمي كند ، و حالا پشت در كلبه ام ايستاده بود و در مي زد . جواب در زدنش را ندادم ، فقط چون دوست نداشتم ، نمي خواستم ببينمش . مي دانستم براي چه آمده و برايم اهميتي نداشت . دست آخر از در زدن منصرف شد و از روي پل برگشت ، و البته از روي همان تخته رد شد : تخته ي بلندي كه ميخ هايش ترتيب درستي ندارد ، سال ها پيش ساخته شده و هيچ راهي براي تعميرش وجود ندارد . و بعد رفت و تخته بي صدا شد . مي توانم صدها بار از روي آن پل رد شوم ، بي آن كه پايم را روي آن تخته بگذارم ، اما مارگريت هميشه ازروي آن رد مي شود .