کتاب جهان بینی در ایران پیش از انقلاب نوشته کلاوس پدرسن
تحليل ادبي آثار چند نويسنده دربافت تاريخ افكار كتاب شامل پنج بخشاصلي: درآمد، به سوي واقعيتينو و ديگرسان( سيد محمد علي جمالزاده)، واقعيت بروني، واقعيت دروني (صادق هدايت)، بازنهاد واقعيت (صادق چوبك، جلال آلاحمد، هوشنگ گلشيري) و داستانهاي كوتاه در چشمانداز است. بخش مهمي از كتابهايي كهدر دو دهه اخير قرن بيستم درباره ايران نوشته شده مربوط به انقلاب سال ۱۳۵۷و تبديل آن به انقلاب اسلامي است. در این کتاب که به عنوان ضمیمه شماره 29 «نامه فرهنگستان» منتشر شده، مؤلف این پرسش را مطرح می کند که طی دوره تاریخی از 1920 تا 1970، کدام ایدئولوژی ها و جهان بینی ها در ایران پدید آمدند و میان ایدئولوژی و جهان بینی دوران پس از انقلاب و پیش از انقلاب، چه رابطه و نسبتی وجود دارد. او برای پاسخ این سوال، به تحلیل داستان هایی کوتاه از پنج نویسنده صاحب نام و تاثیر گذار ایرانی یعنی «سید محمد علی جمالزاده»، «صادق هدایت»، «صادق چوبک»، «جلال آل احمد» و «هوشنگ گلشیری» می پردازد. سپس، ضمن مرور نوشته های چهار متفکر و مرام پرداز ایرانی، یعنی «سید جمال الدین اسد آبادی»،«احمد کسروی»،«سید حسین نصر»، و«علی شریعتی»، نتایج حاصل از این تحلیل را جمع بندی می کند.