جاده ی سه روزه

کتاب جاده ی سه روزه اثر جوزف بویدن ترجمه محمد جوادی

از وسط برف ها می گذریم . رد پاهای بهذ جای مانده ما را به سمت تله هايي از جنس چوب درخت بيد مي كشد. من جلوتر راه مي روم، خواب آلود هستم و به سختي نفس مي كشم. شش هايم سنگين شده است. الياس نيز پشت سر من مي آيد. آفتاب در حال طلوع كردن است. با هر قدم، پوسته ي نازك يخ زده ي زمين را مي شكنم. شب گذشته سبيار سرد بود. الياس سعي مي كند، ساكت باشد اما قدم هايش سر و صداي زيادي ايجاد مي كند...